We hebben het allemaal weleens gezien: die ene dronken kerel in de kroeg die net even te ver gaat. Zo’n type dat denkt dat hij onoverwinnelijk is na een paar biertjes te veel. Hij lalt, zwaait met zijn armen en schuifelt nét iets te dicht naar mensen toe. Vaak gaat het goed, soms loopt het gruwelijk mis.
Neem nou de man in het rode T-shirt linksboven in de hoek van deze setting. Op het eerste gezicht lijkt hij gewoon een vrolijke dronkaard die een topavond heeft. Maar zodra je wat beter kijkt, valt direct op dat hij veel verder is dan “een beetje aangeschoten.” Nee, deze gast is straalbezopen. Zijn ogen dwalen weg, zijn evenwicht is zoek, en de manier waarop hij met zijn glas zwaait voorspelt weinig goeds.
De barman kent dit spelletje inmiddels maar al te goed. Hij schenkt met een halve glimlach nog een laatste drankje in en knikt vriendelijk. Niet omdat hij het gedrag van de roodgehulde zuipschuit goedkeurt, maar omdat hij weet hoe het werkt in de horeca. De kunst is om de sfeer luchtig te houden en te voorkomen dat een situatie uit de hand loopt. Alleen, soms is daar geen redden meer aan.
Want dan gebeurt het. Precies wat je al voelde aankomen. Meneer heeft er geen enkel benul van dat hij zich over de schreef begeeft. Hij strompelt richting een dame die net gezellig in gesprek is met haar vriendinnen. In zijn benevelde brein lijkt het een briljant idee om haar van achteren vast te grijpen. Een laffe, kansloze move die van geen kant door de beugel kan. Dit is de grens, de absolute no-go.
Denk je dat hij een subtiele afwijzing krijgt? Een scherpe opmerking misschien? Vergeet het maar. Voor deze fout betaalt hij de hoofdprijs. Voordat hij beseft wat hij heeft gedaan, haalt iemand fors uit. BAM! Een knal vol op zijn kanis. Geen waarschuwing, geen seconde om zich te verontschuldigen. De impact is zo hard dat zijn dronken brein het direct begeeft. Van zat naar slap in minder dan een seconde.
Terwijl zijn lichaam hulpeloos naar de grond zakt, verstomt het geroezemoes in de kroeg. Mensen draaien hun hoofd. Iemand mompelt: “Oei, die voelde hij wel.” Maar dat is niet helemaal correct—want voelen zal hij even niks meer. Hij ligt gestrekt, buiten westen, KO.
Nu kun je je afvragen: had dit anders gekund? Was er een manier geweest waarop hij zijn avond iets minder dramatisch had kunnen eindigen? Het antwoord is simpel: natuurlijk. Je handen thuis houden is namelijk niet zo moeilijk. Geen enkel excuus—ook niet de drank—rechtvaardigt het ongewenst aanraken van iemand. Zeker niet op een manier die overduidelijk intimiderend of grensoverschrijdend is.
In een ideale wereld zou iedereen respectvol met elkaar omgaan en zou niemand het in zijn dronken hoofd halen om zomaar aan iemand te zitten. Maar helaas, we weten dat dit niet de realiteit is. Er lopen altijd mensen rond die denken dat ze onaantastbaar zijn. Totdat ze ontdekken dat niet iedereen hen dat privilege gunt.
Wat deze knul hiervan leert? Dat is de vraag. Misschien wordt hij wakker met enkel een enorme kater en een vage herinnering aan een klap die uit het niets kwam. Misschien heeft hij dagenlang een pijnlijk gezicht en vraagt hij zich af waarom. Maar laten we hopen dat hij, zodra zijn hersenen weer enigszins fatsoenlijk functioneren, tot het besef komt dat hij fout zat. Dat hij begrijpt dat deze KO een les was, een wake-up call die hem hopelijk voorkomt van een herhaling.
En als hij zich dat niet herinnert? Dan is er een grote kans dat hij opnieuw op een avond in de kroeg iemand tegen het lijf loopt die net zo weinig geduld heeft voor ongepast gedrag. De klap van vandaag zou zomaar een voorproefje kunnen zijn op een nog zwaardere afstraffing in de toekomst.
Dus, moraal van het verhaal? Als je dronken bent, gedraag je dan niet als een idioot. En als je nuchter bent trouwens ook niet. Want voor je het weet, lig je op de grond, sterretjes tellend, met een les die je waarschijnlijk nooit meer vergeet. Bekijk de beelden op de volgende pagina:
