Alexandra was een vrouw die precies wist wat ze wilde. Met haar zelfverzekerde houding en een vleugje speelsheid stapte ze op een vrijdagavond een bruisende club binnen. Ze hield van de energie die in de lucht hing, van de muziek die door de ruimte denderde, en vooral van de spanning die je voelt wanneer je nieuwe mensen ontmoet. Alexandra vond het heerlijk om te flirten, en vanavond had ze zich voorgenomen om eens te kijken of er iemand was die haar gezelschap kon waarderen.
Ze begaf zich naar de dansvloer, waar het lichtspel en de muziek een dynamische sfeer creëerden. Haar ogen scanden de ruimte. Het duurde niet lang voordat ze een 21-jarige jongen opmerkte die haar kant op keek. Zijn naam was Jan Willem, een frisse, energieke jongeman die duidelijk onder de indruk was van Alexandra. Ze wist zijn aandacht moeiteloos te vangen met haar subtiele glimlach en licht ondeugende blik.
Alexandra genoot van het spel van verleiden. Ze wist dat ze Jan Willem’s interesse had gewekt, en dat gaf haar een gevoel van controle. Toen hij haar benaderde en ze met elkaar aan de praat raakten, voelde ze dat de avond veelbelovend kon worden. De chemie was onmiskenbaar, en hoewel Alexandra wist dat er een leeftijdsverschil was, maakte het haar niet uit. Ze was op zoek naar plezier, naar iemand die haar avond onvergetelijk kon maken.
Na een tijdje kletsen, besloot Alexandra om een stap verder te gaan. Ze vroeg Jan Willem, met een speelse knipoog, of hij bereid was om haar “bloemetje water te geven.” Het was een onschuldige, misschien ietwat suggestieve opmerking, bedoeld om te kijken hoe hij zou reageren. Alexandra hield van een man die kon inspelen op haar humor en charme.
Jan Willem, een tikje zenuwachtig maar ook enthousiast, maakte echter een ongelukkige keuze in zijn antwoord. In plaats van de opmerking luchtig op te vatten, besloot hij stoer te doen. Hij glimlachte en zei dat hij daar “wel open voor stond” en dat hij “alles wel wilde leren op een oude fiets.” Hoewel hij dit misschien grappig bedoelde, kwam het bij Alexandra helemaal verkeerd over. Zijn opmerking suggereerde iets waar zij zich niet prettig bij voelde, alsof hij haar minderwaardig maakte door het leeftijdsverschil te benadrukken.
Alexandra voelde haar humeur onmiddellijk omslaan. Ze was niet van plan om deze opmerking zomaar te laten passeren. Het spel van flirten was leuk, maar respect was voor haar essentieel. Als iemand dat niet begreep, was zij niet bang om haar grenzen duidelijk te maken. Alexandra besloot Jan Willem een lesje te leren, op een manier die hij niet snel zou vergeten.
Ze keek hem met een strakke blik aan en besloot hem op een pijnlijke manier terug te pakken. Ze keerde zich om en liet hem verbouwereerd achter, niet wetend hoe hij het had kunnen verpesten. Alexandra was niet iemand die zich liet behandelen als een grap of als iemand die minderwaardig was. Ze wist wat ze waard was en liet dat ook duidelijk blijken.
Terwijl ze de club verliet, voelde Alexandra zich sterker dan ooit. Ze wist dat ze de juiste keuze had gemaakt door haar eigenwaarde boven alles te stellen. Voor haar was het een kwestie van principe: altijd beleefd blijven, ongeacht de situatie. Jan Willem had een kans gehad om iets moois te ervaren, maar zijn gebrek aan respect had hem de das omgedaan.
Het moraal van dit verhaal? Wees altijd respectvol, vooral tegen een zelfverzekerde vrouw zoals Alexandra. Soms heb je maar één kans om een goede indruk te maken, en als je die verknalt, kun je zomaar achterblijven met lege handen. En Jan Willem? Hij heeft vast geleerd dat het verstandig is om je woorden te kiezen, zeker als je indruk wilt maken. Bekijk de beelden op de volgende pagina maar eens:
